Historie

Na de voordeur had je een korte gang met aan de rechterkant de toiletten en links de deur van de bestuurskamer. Via de gang kwam je dan in de huiskamer, de voornaamste ruimte. Meteen rechts was de bar, waar in mijn jeugdjaren Wielhouwer en zijn vrouw de scepter zwaaiden. Achteraan tegen de muur had je de prijzenkast, een echte blikvanger, zoals het hoort. Een piano, een biljart en een leestafel vulden verder het interieur. De zijdeur rechts gaf toegang tot het kleine terras, zoals we op de foto zien. Vooral daar was het gezellig toeven op een mooie zomerdag bijvoorbeeld als er gecricket werd. Sociale contacten en meteen naar de wedstrijd kijken, een prima combinatie!

Wat mij op het eerste gezicht bij de mensen opvalt is de kleding van die tijd. Zo zijn de dames nog allemaal gerokt. En dan naast het clubhuis zien we hem staan, de oude eik, eens in het Quickblaadje lyrisch beschreven door KLIM, pseudoniem van Klarenbeek, Wim.

Op een mooie zomerdag, bij het vallen van de avond, was het heerlijk zitten onder die boom, al moest je dan wel ieder ogenblik de meikevers uit je haar grissen, maar dat maakte niet uit.

Onder die eik zijn ook wel banden voor het leven gesmeed. Ja, als de takken van die boom klappen konden, dan zouden ze heel wat te vertellen hebben…

Quick’s oude eik is er nog steeds. Onverwoestbaar lijkt ie. Het is ook een beschermde boom en hij mag dus te zijner tijd een natuurlijke dood sterven.

Enkele jaren geleden ben ik op zoek gegaan naar de boom om een foto te maken voor bij een te schrijven artikel. Ik vond hem tussen de garageboxen van de na 1960 volgebouwde ex-velden van Quick’s sportpark. Een beetje een trieste plek, vond ik dat. Maar ja, het kan verkeren, de tijden veranderen, maar wat blijft, dat is wel, zolang we leven, de nostalgie. Dat is iets dat zeker is!

Louis Godschalk